Në një mbrëmje të zakonshme shqiptare, isha në një trilemë çfarë të shihja në TV: të ndiqja një serial turk, shfaqjen e përditshme të Edi Ramës me inagurimin e lotit të tretë të variantit të dytë te vesionit 3D të Hekurudhes së Kombit , apo intervistën e kryetarit të partisë “Mundësia”, z. Agron Shehaj. Po, e pranoj publikisht dhe pa avokat: zgjodha këtë të fundit. Të paktën këtu, në “Mundësinë”, do të kisha mundësi të njihesha me diçka të re.

Z. Shehaj, një burrë që ka lindur direkt 45 vjeç, me xhaketë biznesi dhe një “vision board” nën sqetull, na ofroi një leksion të ngjeshur për të ardhmen e Shqipërisë: kapitalizëm liberal, qeveri të vogël, administratë të holluar si çaji me sheqer në fund të muajit, dhe sa më pak shtet, aq më shumë lumturi.

Pika e parë që të binte si çekan në kokë ishte RTSH. Nga 30 milionë euro buxhet, ta ulim në pesë. Dhe sipas z. Shehaj, pesë janë shumë. Pse pesë? Po sa? Katër. Pse katër? Po sa? Shtatë? Pse shtatë? Po sa? Dy. Më mirë e lëmë pesë sepse kështu e tha në fillim Agroni dhe s’ka kuptim të ndryshojmë shifrat që tani. Me vendim gjykate që çdo fjalë tjeter të shpallet anti-ligjore.

Pika e dytë ishte më epike se Beteja e Trojës: Euroja! Po, euroja që ka filluar të na ngacmojë në furra buke. Një bashkëthemeluese e re e partisë tregoi se kishte blerë bukë me euro. Dhe ja ku lind ideja ekonomike! Jo më nga institucionet financiare, por nga ekspeditat për të blerë bukë. Argumenti kryesor i partisë për zëvendësimin e lekut? “Unë pagova me euro dhe më pranuan.”

Por argumenti më i fortë ishte se kundërshtare e kësaj ideje ishte një financiere që kishte qenë një pseudo zëvendësministre financash. (Po pseudo zv.ministre pse?) Por në “Mundësinë”, kush ka qenë në qeveri, ka thënë automatikisht broçkulla. Agroni pëlqen mendimet që vijnë nga persona që sapo kanë dalë nga veza. Si vetë ai, që sapo doli nga veza, klloçka e tij kishte emrin Sali. Në këtë logjikë, edhe gjyshja e Agronit mund të fitojë Nobelin për Paqe – sepse nuk ka qenë kurrë në ndonjë ministri.

E treta ishte pika kulmore – si finalja e një tragjedie greke ku Zeusit i ka ngelur buka në fyt: partia financohet nga kryetari. Dhe të gjithë të tjerët janë “si ai”. Një tufë klonësh që mendojnë njësoj, flasin njësoj, dhe madje ndoshta edhe ëndërrojnë njësoj – më falni, por kjo nuk është parti . Të kujton ato startup-et që thonë: “Ne jemi si një familje”, derisa të të pushojnë në grup me email. Vetëm Agroni qëndron.

Tani më falni, por kur dikush thotë që “ne jemi një mendje”, nuk më kujton kapitalizmin liberal, më kujton një film bardh e zi me uniforma, himne dhe vetëm një lider në sfond. Një parti ku çdo debat mbyllet me “po ai kush është?” dhe çdo ide vlerësohet sipas biografisë e jo përmbajtjes, nuk quhet “Mundësia”. Quhet “Shehaj & Co. – Shoqëri me Përgjegjësi të Kufizuar të Mendimeve”.

Kështu që, për të mos mbetur pas kësaj vale reformuese, vendosa t’i dërgoj edhe unë një propozim partisë “Mundësia”. Një ide radikale, moderne, me kursim të garantuar: të zëvendësojmë Kuvendin me një grup në ËhatsApp. Aty po që do ndodhte magjia – do kishim debat, reagim me emoji, fshirje të mesazheve kompromentuese dhe mbi të gjitha, zero shpenzime për karrige. Edhe më mirë, mund ta quajmë “Grupi i Shqipërisë për Mundësinë e Re”.

Shqipëria ka nevojë për mendësi të reja, por nëse këto mendësi të reja janë riciklime të vjetra me filtër Instagrami, më falni që nuk emocionohem. Kur “rinia” politike lind me rrudha të logjikës së vjetër, nuk jemi përpara një ringjalljeje, por një “rinovim pleqërie”.