KOMENTI AJETIT TË 7 TË SURES LUKMAN | HOXHË RIDVAN EF. XHAFERI

“Kur atij i lexohen ajetet Tona, ai kthehet me arrogancë, sikur të mos i kishte dëgjuar, sikur në veshët e tij të kishte shurdhim. Prandaj, sihariqoji atij një dënim të dhimbshëm!” (Lukman: 7)

Ky ajet përshkruan një kategori njerëzish që refuzojnë të vërtetën hyjnore, edhe kur ajo u shfaqet me qartësi dhe urtësi. Përmes këtij ajeti, Allahu na mëson për qëndrimet e tyre dhe pasojat që i presin ata.

1. Kuptimi dhe mesazhi i përgjithshëm i ajetit
Ajeti flet për ata që, kur dëgjojnë shpalljen hyjnore (ajetet e Kur’anit), tregojnë qëndrime përbuzëse dhe arrogante. Ata nuk pranojnë të dëgjojnë fjalën e Allahut, edhe pse e dinë që ajo është e vërtetë. Për më tepër, këta njerëz angazhohen në aktivitete të pavlera dhe shpërdorojnë kohën dhe pasurinë e tyre në “fjalë të kota” që nuk sjellin dobi për jetën e tyre të kësaj bote apo ahiretit.

Fjalët e kota mund të përfshijnë argëtime të pakuptimta, tregime që shmangin njerëzit nga e vërteta, ose çdo aktivitet që ndikon në shpërfilljen e urtësisë dhe shpalljes hyjnore.

2. Shpjegimi i sjelljes së tyre
Ajeti na tregon disa nivele të refuzimit të këtyre njerëzve:

a. Ikin (kthejn shpinen) nga urtësia
“Kur lexohen ajetet Tona, ai kthehet me arrogancë.”
Ky është përshkrimi i parë i refuzimit të tyre: kthimi i shpinës ndaj asaj që është më e vlefshme dhe e dobishme për ta. Ata nuk tregojnë interes për dijen dhe urtësinë, edhe kur ajo u ofrohet në mënyrë të qartë dhe falas.

b. Arroganca
Refuzimi i tyre shpesh buron nga mendimi i rremë se ata janë të aftë të arrijnë të njëjtën urtësi ose madje të krijojnë diçka të ngjashme me fjalën e Allahut.

Shembujt historikë përfshijnë figura si:

• Ubej b. Halefi
• Ebu Xhehli
• Ebu Lehebi

Këta njerëz shpesh ‘sfidonin’ shpalljen hyjnore duke e refuzuar atë për shkak të mendjemadhësisë së tyre, megjithëse nuk ishin të aftë të krijonin madje as fjalë të pavlera me të njëjtën qartësi dhe bukuri.

c. Indiferenca, sikur të mos i kishte dëgjuar
Ajeti përshkruan një tjetër nivel refuzimi: shpërfilljen dhe mosdëgjimin e qëllimshëm të ajeteve të Allahut. Ky përshkrim tregon një qëndrim të pavetëdijshëm dhe një moskokëçarje të thellë ndaj së vërtetës.

d. Sikur në veshët e tij të kishte shurdhim
Ky përshkrim thekson edhe më tej refuzimin e tyre, duke treguar se ata jo vetëm që injorojnë të vërtetën, por veprojnë sikur të ishin plotësisht të paaftë për ta perceptuar atë.

3. Dënimi për refuzimin e të vërtetës

Në fund të ajetit, Allahu paralajmëron:
“Prandaj, sihariqoji atij një dënim të dhimbshëm!”

Ky dënim është përmendur në mënyrë ironike me fjalën “sihariqoji,” që zakonisht përdoret për lajme të mira, por këtu tregon se për refuzuesit e të vërtetës, dënimi do të jetë një realitet i hidhur dhe poshtërues.

Ky paralajmërim synon të bëjë të qartë se pasojat e refuzimit të shpalljes hyjnore nuk kufizohen vetëm në këtë botë, por do të shtrihen në botën tjetër, me një dënim të dhimbshëm dhe të përjetshëm.